Een poosje terug las ik een uitspraak van e-learning goeroe Elliot Masie: ‘great learning needs great design’. Ik vond het een mooie uitspraak. Op een geeltje zwerft deze zin al een half jaar rond in de buurt van mijn computer. De afgelopen week keek ik er bewust naar en vroeg me af in hoeverre eigenlijk design nog nodig is als leren steeds meer gaat over wat de lerende zelf kiest uit alle mogelijkheden die hem of haar ter beschikking staat. Moet ik me als onderwijskundige nog wel zo druk maken over de uitwerking van een les, over concrete leerdoelen, over bij leerdoelen passende toetsen?
Moet ik me nog druk maken over de volgorde waarin leerstof wordt aangeboden. Is het niet beter alles aan te bieden en de student zijn of haar keus te laten maken?
In een onderzoeksverslag van Celstec van de Open universiteit over docenten en digitale didactiek zag ik de volgende uitspraak van een docent: “Ik houd van ordening”. Ik moet zeggen dat ik zijn liefde onderschrijf. Maar: design en ordening: wie heeft ze nog nodig?
In een presentatie vergelijkt dezelfde Masie modern leren met de manier waarop wij tegenwoordig in een restaurant met de menukaart omgaan. “Ik wil graag de salade met Mozarella maar dan als hoofdgerecht” of “De pasta maar zonder vlees en met de gebakken aubergine”.
Dus: er is ordening maar de mogelijkheid om de geordende onderdelen op eigen wijze, naar behoefte, te combineren. En er is een ober (de leraar, de gids) die je kan vertellen of jouw combinatie een goed idee is, of je wijst op andere combinaties waar jezelf niet aan had gedacht maar die nog lekkerder zijn.
En er is design want wat je gaat eten (doen) moet wel lekker zijn. Dus goed in elkaar zitten. Daar ligt nog steeds een goed recept aan ten grondslag.
Smakelijk leren!